zihnimde gece kadar sessiz,anlaşamıyoruz bu gece..

Gecenin sessizliği hakim her yerde.Sessizliği bozan tek şey klavyeden çıkan ses.Zihnimde gece kadar sessiz.Anlaşamıyoruz bu gece.Derin bir sükunet içerisinde..Düşünceler,kargaşalar hiçbiri yok zihnimde.Sessizliği bozan bir şey: telefona gelen mesaj.Neyse kaldığım yerden devam edeyim.Ne diyordum.Düşünceler düşünceler düşünceler..Zihnimi kurcalamaya başladı an itibariyle.Bilinmezliklere sürükleniyorum yine.Bu gece olağandan biraz daha fazla detaylı, fazla gerçekçi düşünüyorum sanırım.Böylesi en iyisi, en güzeli.Hayallere kapılıp gitmek yerine gerçeklerle yüzleşmek..Hayal kırıklığına uğradıktan sonra ki kederin yerine,realitenin verdiği iç huzur.Huzur doğru bir kelimemi bilemiyorum, huzur diyelim yinede.
Hayal kurmak,kurduğum hayallerin içerisinde gerçekliği unutmak her zaman yaptığım bir şeydir ama nedense artık hayal kuramıyorum.Korkuyorum belki de bilmiyorum.Duygularım,zihnimde canlanan onca şey.Korkuma sebebiyet veren şeyler..
Anlamak istediğim, sormak istediğim o kadar çok şey var ki.Soru işaretleri beliriyor  zihnimde.Sonu karanlık.Yine derinliklere sürüklüyor beni.Ne istediğimi,neyi çok istediğimi biliyorum sonuç:KOCAMAN bir boşlukkkk!Bir şeyler olmalı beni bu karanlıktan tutup çıkaracak bir şeyler..
Düşünceler yine bulanıklaşıyor.. Bir ben bir de klavyenin sesi..
 Derinliklere dalıyorum yine..